Transmissiesensor: Transmissometer

Waarom zou ik de transmissie willen meten?

Een transmissometer meet het percentage licht dat langs een vast pad wordt doorgelaten. Solinst Eureka integreert 3 transmissometers die extern aan de Manta multiprobe zijn bevestigd.

Lichttransmissie is een belangrijke factor in de ecologie van watersystemen. Zichtbare straling, of licht, van de zon levert de energie die nodig is voor oceaanstromingen en door de wind aangedreven golven. De omzetting van een deel van die energie in warmte helpt bij de vorming van de dunne laag warm water nabij het oceaanoppervlak die het meeste zeeleven ondersteunt.

Zichtbare golflengten van licht worden opgevangen door chlorofyldragende zeeplanten, die vervolgens hun eigen voedsel maken door middel van fotosynthese. De organische moleculen die door dit proces ontstaan zijn een belangrijke energiebron voor veel kleine organismen die aan de basis van de voedselketen staan. Al het leven in de wateren van de wereld is uiteindelijk afhankelijk van het licht en het fotosyntheseproces dat daardoor op gang komt.

Hoe wordt de transmissie gemeten?

Wetenschappers hebben verschillende methoden en instrumenten ontwikkeld om de lichttransmissie in water te meten. De eenvoudigste meetmethode is het gebruik van de Secchi-schijf, een witte plaat met een diameter van ongeveer 30 centimeter (12 inch). Deze is horizontaal bevestigd aan een touw dat in meters is gemarkeerd. De schijf wordt vervolgens in de zee, het meer of een andere watermassa neergelaten. De diepte waarop de schijf uit het zicht raakt, wordt genoteerd aan de hand van de markeringen op het touw. Dit geeft een ruwe schatting van de penetratiediepte van het licht.

Een geavanceerder apparaat om lichttransmissie te meten is de nefelometer (zoals Troebelheidssensor van Solinst Eureka), die de verstrooiing van invallend (inkomend) licht door deeltjes in het water meet. De optische backscatter-meter en de lichtverstrooiingsmeter werken op een vergelijkbare manier door een lichtstraal in het water te projecteren. Een detector op het instrument meet de hoeveelheid licht die wordt terugverstrooid.

Een transmissometer meet lichtverzwakking, of de som van verstrooiing en absorptie van licht in water. Het projecteert een lichtstraal van een bekende golflengte over een bekende afstand en de gegevens kunnen worden gebruikt om het percentage licht te berekenen dat wordt doorgelaten. Transmissometers meten het licht dat verloren gaat over een bekende afstand. Het maximale signaal voor een transmissometer treedt op wanneer er zich geen doel bevindt tussen de lichtbron en de ontvanger. De waarde die wordt afgelezen van de transmissometer wordt door de Manta multiprobe geregistreerd als % transmissie.

Wat moet ik weten over transmissiemetingen in het veld?

De MantaPlus sondes van Solinst Eureka kunnen worden gekoppeld aan een transmissometer. De transmissometer wordt extern aan de sonde gemonteerd. De transmissometer heeft een nieuwe monolithische behuizing met een sterk geïntegreerd opto-elektronisch ontwerp om een compacte oplossing te bieden voor onderwatermetingen van de straaltransmissie. De optische oppervlakken van transmissometers moeten regelmatig worden gereinigd om een goede werking te garanderen. Vervuiling kan licht blokkeren en scheve aflezingen veroorzaken. Transmissometers met verschillende padlengtes zijn verkrijgbaar, bijvoorbeeld 10 en 25 cm.